روح مان از بین رفته، سرگرم بازیچه دنیاییم...تو مرا دوباره حیات ببخشادامه مطلب

آخرین وصیت‌نامه شهید عباس دانشگر

بسم الله الرحمن الرحیم

آخر من کجا و شهدا کجا؛ خجالت می کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم؛ من ریزه خوار سفره ی آنان هم نیستم. شهید، شهادت را به چنگ می آورد؛ راه درازی را طی می کند تا به آن مقام می رسد؛ اما من چه؟! سیاهیِ گناه     چهره ام را پوشانده و تنم را لَخت و کسل کرده. حرکت، جوهره ی اصلی انسان است و گناه، زنجیر. من سکون را دوست ندارم. عادت به سک‍ـون بـلای بزرگ پیروان حق است. سکونم مرا بیچاره کرده؛ در این حرکت عـالم به سمت معبود حقیقی، دست و پـایم را اسـیر خود کرده. انسان کر می شود؛ کور می شود؛ نفـهم می شود؛ گنگ می شود و باز هم زندگـی می کند. بعد از مدتی مست می شود و عادت می کند به مستی، و...